Turunçgiller için uygun topraklar; hafif ve orta ağır yapıda, iyi drene olabilen, gevşek ve iyi havalanabilen kumlu, kumlu – tınlı, tınlı, killi – tınlı yapıdaki topraklardır. En ideali ise süzek ve iyi havalanabilen kumlu –tınlı topraklardır. Turunçgiller için toprağın havalanması çok önemlidir. Antakya toprağının yapısı bakımından turunçgil fidanı yetiştiriciliğine uygun ilçelerden biridir. Samandağı'nda bulunan Naim Fidancılık da bunlardan biridir. Çünkü turunçgil kökleri yüksek oranda oksijen ister, havasız kalırsa hemen boğulur. Turunçgillerde kökler 30-90 cm. derinliklerde bulunur. Toprağın havalanması düştükçe kökler toprak yüzeyine çıkarlar. Turunçgil kökleri uygun ortamlarda yatay olarak 7-5 m. ye kadar yayılabilirler.

 

Turunçgillerde bahçe tesis edilecek toprak derinliği en az 1,5-2 m. olmalıdır. Bu derinliğe kadar geçirimsiz bir kil tabakası bulunmamalı, taban suyu sorunu olmamalıdır. Dikimden önce en az 120 cm.ye kadar 30 cm.lik derinlikler halinde mutlaka toprak numunesi alınmalı sonuca göre bahçe tesis edilmelidir. Bahçe tesis edilecek yerde eğim % 3 ve daha fazla ise toprakta teraslama yapılmalıdır.

 

Turunçgillerde toprak PH’ sının da hafif asit olması istenir. İdeal PH 6 dır. PH 5 in altına indikçe ve 7,5 in üstüne çıktıkça biriken ağır metal ve elementlerin etkisi ile turunçgil kökleri zehirlenirler. Örneğin PH 5 in altına indikçe Mn bitkide fazla miktarda taşınır. PH 7,5 un üstüne çıktığında FE, Zn, Mn noksanlıkları ortaya çıkar.

 

Turunçgiller için tehlikeli bir durumda durgun sulardır. Durgun sular göllenme veya taban suyudur. Turunçgiller fazla suyu sevmezler. Eğer bir bahçede drenaj yok ise kış yağışları ve sulama suyu ile fazla su birikir. Durgun su; tuzları, sülfatları, karbonatları vb. eriterek kök çevresinde oksijensiz, PH sı düşük ve tuzlu bir ortam oluşturur.